Ritchie's Fabulae Faciles HOME - Perseus - Hercules 1 - Hercules 2 - Hercules 3 - Hercules 4 Argonauts 1 - Argonauts 2 - Ulysses 1 - Ulysses 2

ULYSSES

92. THE COUNTRY OF THE WINDS

Pauca mîlia passuum ab eô locô prôgressus Ulixês ad însulam Aeoliam nâvem appulit. Haec patria erat ventôrum,

"Hîc vâstô rêx Aeolus antrô luctantîs ventôs tempestâtêsque sonôrâs imperiô premit ac vinclîs et carcere frênat."

Ibi rêx ipse Graecôs hospitiô excêpit, atque iîs persuâsit ut ad recuperandâs vîrîs paucôs diês in eâ regiône commorârentur. Septimô diê cum sociî ê labôribus sê recêpissent, Ulixês, nê annî tempore â nâvigâtiône exclûderêtur, sibi sine morâ proficîscendum statuit. Tum Aeolus, quî sciêbat Ulixem cupidissimum esse patriae videndae, eî iam profectûrô mâgnum saccum ê coriô cônfectum dedit, in quô ventôs omnîs praeter ûnum inclûserat. Zephyrum tantum solverat, quod ille ventus ab însulâ Aeoliâ ad Ithacam nâvigantî est secundus. Ulixês hôc dônum libenter accêpit, et grâtiîs prô tantô beneficiô âctîs saccum ad mâlum adligâvit. Tum omnibus rêbus ad profectiônem parâtîs merîdiânô ferê tempore ê portû solvit.

93. THE WIND-BAG

Novem diês secundissimô ventô cursum tenuêrunt, iamque in cônspectum patriae suae vênerant, cum Ulixês lassitûdine cônfectus (ipse enim gubernâbat) ad quiêtem capiendam recubuit. At sociî, quî iam dûdum mîrâbantur quid in illô saccô inclûsum esset, cum ducem somnô oppressum vidêrent, tantam occâsiônem nôn omittendam arbitrâtî sunt; crêdêbant enim aurum et argentum ibi esse cêlâta. Itaque spê lucrî adductî saccum sine morâ solvêrunt, quô factô ventî

"velut âgmine factô quâ data porta ruunt, et terrâs turbine perflant."

Hîc tanta tempestâs subitô coorta est ut illî cursum tenêre nôn possent sed in eandem partem unde erant profectî referrentur. Ulixês ê somnô excitâtus quô in locô rês esset statim intellêxit; saccum solûtum, Ithacam post tergum relictam vîdit. Tum vêrô îrâ vehementer exârsit sociôsque obiûrgâbat quod cupiditâte pecûniae adductî spem patriae videndae prôiêcissent.

94. A DRAWING OF LOTS

Brevî spatiô intermissô Graecî însulae cuidam appropinquâvêrunt in quâ Circê, fîlia Sôlis, habitâbat. Quô cum nâvem appulisset, Ulixês in terram frûmentandî causâ êgrediendum esse statuit; nam côgnôverat frûmentum quod in nâvî habêrent iam dêficere. Sociîs igitur ad sê convocâtîs quô in locô rês esset et quid fierî vellet ostendit. Cum tamen omnês memoriâ tenêrent quam crûdêlî morte necâtî essent iî quî nûper ê nâvî êgressî essent, nêmô repertus est quî hôc negôtium suscipere vellet. Quae cum ita essent, rês ad contrôversiam dêducta est. Tandem Ulixês cônsênsû omnium sociôs in duâs partîs dîvîsit, quârum alterî Eurylochus, vir summae virtûtis, alterî ipse praeesse. Tum hî inter sê sortîtî sunt uter in terram êgrederêtur. Hôc factô, Eurylochô sorte êvênit ut cum duôbus et vîgintî sociîs rem susciperet.

95. THE HOUSE OF THE ENCHANTRESS

Hîs rêbus ita cônstitûtis iî quî sortîtî erant in interiôrem partem însulae profectî sunt. Tantus tamen timor animôs eôrum occupâverat ut nihil dubitârent quîn mortî obviam îrent. Vix quidem poterant iî quî in nâvî relictî erant lacrimâs tenêre; crêdêbant enim sê sociôs suôs numquam post hôc tempus vîsûrôs. Illî autem aliquantum itineris prôgressî ad vîllam quandam pervênêrunt summâ mâgnificentiâ aedificâtam, cûius ad ôstium cum adiissent, cantum dulcissimum audîvêrunt. Tanta autem fuit êius vôcis dulcêdô ut nûllô modô retinêrî possent quîn iânuam pulsârent. Hôc factô ipsa Circê forâs exiit, et summâ cum benîgnitâte omnîs in hospitium invîtâvit. Eurylochus însidiâs sibi comparârî suspicâtus forîs exspectâre cônstituit, sed reliquî reî novitâte adductî intrâvêrunt. Cênam mâgnificam omnibus rêbus înstrûctam invênêrunt et iûssû dominae libentissimê accubuêrunt. At Circê vînum quod servî apposuêrunt medicâmentô quôdam miscuerat; quod cum Graecî bibissent, gravî somnô subitô oppressî sunt.

96. THE CHARM

Tum Circê, quae artis magicae summam scientiam habêbat, baculô aureô quod gerêbat capita eôrum tetigit; quô factô omnês in porcôs subitô conversî sunt. Intereâ Eurylochus îgnârus quid in aedibus agerêtur ad ôstium sedêbat; postquam tamen ad sôlis occâsum ânxiô animô et sollicitô exspectâvit, sôlus ad nâvem regredî cônstituit. Eô cum vênisset, sollicitûdine ac timôre tam perturbâtus fuit ut quae vîdisset vix dîlûcidê nârrâre posset. Ulixês autem satis intellêxit sociôs suôs in perîculô versârî, et gladiô correptô Eurylochô imperâvit ut sine morâ viam ad istam domum dêmônstrâret. Ille tamen multîs cum lacrimîs Ulixem complexus obsecrâre coepit nê in tantum perîculum sê committeret; sî quid gravius eî accidisset, omnium salûtem in summô discrîmine futûram. Ulixês autem respondit sê nêminem invîtum sêcum adductûrum; eî licêre, sî mâllet, in nâvî manêre; sê ipsum sine ûllô praesidiô rem susceptûrum. Hôc cum mâgnâ vôce dîxisset, ê nâvî dêsiluit et nûllô sequente sôlus in viam sê dedit.

97. THE COUNTERCHARM

Aliquantum itineris prôgressus ad vîllam mâgnificam pervênit, quam cum oculîs perlûstrâsset, statim intrâre statuit; intellêxit enim hanc esse eandem domum dê quâ Eurylochus mentiônem fêcisset. At cum in eô esset ut lîmen intrâret, subitô eî obviam stetit adulêscêns fôrmâ pulcherrimâ aureum baculum gerêns. Hîc Ulixem iam domum intrantem manû corripuit et, "Quô ruis?" inquit. "Nônne scîs hanc esse Circês domum? Hîc inclûsî sunt amîcî tuî ex hûmânâ speciê in porcôs conversî. Num vîs ipse in eandem calamitâtem venîre?" Ulixês simul ac vôcem audîvit, deum Mercurium âgnôvit; nûllîs tamen precibus ab înstitûtô cônsiliô dêterrêrî potuit. Quod cum Mercurius sênsisset, herbam quandam eî dedit, quam contrâ carmina multum valêre dîcêbat. "Hanc cape," inquit, "et ubi Circê tê baculô tetigerit, tû strictô gladiô impetum in eam vidê ut faciâs." Mercurius postquam fînem loquendî fêcit,

"mortâlîs vîsûs mediô sermône relîquit, et procul in tenuem ex oculîs êvânuit auram."

98. THE ENCHANTRESS IS FOILED

Brevî intermissô spatiô Ulixês ad omnia perîcula subeunda parâtus iânuam pulsâvit, et foribus patefactîs ab ipsâ Circê benîgnê exceptus est. Omnia eôdem modô atque anteâ facta sunt. Cênam mâgnificê înstrûctam vîdit et accumbere iûssus est. Mox, ubi famês cibô dêpulsa est, Circê pôculum aureum vînô replêtum Ulixî dedit. Ille etsî suspicâtus est venênum sibi parâtum esse, pôculum exhausit; quô factô Circê postquam caput êius baculô tetigit, ea verba locûta est quibus sociôs êius anteâ in porcôs converterat. Rês tamen omnînô aliter êvênit atque illa spêrâverat. Tanta enim vîs erat êius herbae quam Ulixî Mercurius dederat ut neque venênum neque verba quicquam efficere possent. Ulixês autem, ut eî praeceptum erat, gladiô strictô impetum in eam fêcit et mortem minitâbâtur. Circê cum artem suam nihil valêre sênsisset, multîs cum lacrimîs eum obsecrâre coepit nê sibi vîtam adimeret.

99. MEN ONCE MORE

Ulixês autem ubi sênsit eam timôre perterritam esse, postulâvit ut sociôs suôs sine morâ in hûmânam speciem redûceret (certior enim factus erat â deô Mercuriô eôs in porcôs conversôs esse); nisi id factum esset, sê dêbitâs poenâs sûmptûrum ostendit. Circê hîs rêbus graviter commôta eî ad pedês sê prôiêcit, et multîs cum lacrimîs iûre iûrandô cônfîrmâvit sê quae ille imperâsset omnia factûram. Tum porcôs in âtrium immittî iussit. Illî datô sîgnô inruêrunt, et cum ducem suum âgnôvissent, mâgnô dolôre adfectî sunt quod nûllô modô eum dê rêbus suîs certiôrem facere poterant. Circê tamen unguentô quôdam corpora eôrum ûnxit; quô factô sunt omnês statim in hûmânam speciem reductî. Mâgnô cum gaudiô Ulixês suôs amîcôs âgnôvit, et nûntium ad lîtus mîsit, quî reliquîs Graecîs sociôs receptôs esse dîceret. Illî autem hîs rêbus côgnitîs statim ad domum Circaeam sê contulêrunt; quô cum vênissent, ûniversî laetitiae sê dêdidêrunt.

100. AFLOAT AGAIN

Postrîdiê êius diêî Ulixês ex hâc însulâ quam celerrimê discêdere in animô habêbat. Circê tamen cum haec côgnôvisset, ex odiô ad amôrem conversa omnibus precibus eum ôrâre et obtestârî coepit ut paucôs diês apud sê morârêtur; quâ rê tandem impetrâtâ tanta beneficia in eum contulit ut facile eî persuâsum sit ut diûtius manêret. Postquam tamen tôtum annum apud Circên cônsûmpserat, Ulixês mâgnô dêsîderiô patriae suae môtus est. Sociîs igitur ad sê convocâtîs quid in animô habêret ostendit. Ubi tamen ad lîtus dêscendit, nâvem suam tempestâtibus tam adflîctam invênit ut ad nâvigandum paene inûtilis esset. Hâc rê côgnitâ omnia quae ad nâvîs reficiendâs ûsuî essent comparârî iussit, quâ in rê tantam dîligentiam omnês adhibêbant ut ante tertium diem opus perfêcerint. At Circê ubi omnia ad profectiônem parâta esse vîdit, rem aegrê ferêbat et Ulixem vehementer obsecrâbat ut eô cônsiliô dêsisteret. Ille tamen, nê annî tempore a nâvigâtiône exclûderêtur, mâtûrandum sibi exîstimâvit, et tempestâtem idôneam nactus nâvem solvit. Multa quidem perîcula Ulixî subeunda erant antequam in patriam suam pervenîret, quae tamen hôc locô longum est perscrîbere.