Ritchie's Fabulae Faciles HOME - Perseus - Hercules 1 - Hercules 2 - Hercules 3 - Hercules 4 Argonauts 1 - Argonauts 2 - Ulysses 1 - Ulysses 2

HERCULES

32. NINTH LABOR: THE GIRDLE OF HIPPOLYTE

Gêns Amâzonum dîcitur omnînô ex mulieribus cônstitisse. Hae summam scientiam reî mîlitâris habêbant, et tantam virtûtem adhibêbant ut cum virîs proelium committere audêrent. Hippolytê, Amâzonum rêgîna, balteum habuit celeberrimum quem Mârs eî dederat. Admêta autem, Eurystheî fîlia, fâmam dê hôc balteô accêperat et eum possidêre vehementer cupiêbat. Eurystheus igitur Herculî mandâvit ut côpiâs côgeret et bellum Amâzonibus înferret. Ille nûntiôs in omnîs partîs dîmîsit, et cum mâgna multitûdô convênisset, eôs dêlêgit quî mâximum ûsum in rê mîlitârî habêbant.

33. THE GIRDLE IS REFUSED

Hîs virîs Herculês persuâsit, postquam causam itineris exposuit, ut sêcum iter facerent. Tum cum iîs quibus persuâserat nâvem cônscendit, et cum ventus idôneus esset, post paucôs diês ad ôstium flûminis Thermôdontis appulit. Postquam in fînîs Amâzonum vênit, nûntium ad Hippolytam mîsit, quî causam veniendî docêret et balteum pôsceret. Ipsa Hippolytê balteum trâdere volêbat, quod dê Herculis virtûte fâmam accêperat; reliquae tamen Amâzonês eî persuâsêrunt ut negâret. At Herculês, cum haec nûntiâta essent, bellî fortûnam temptâre cônstituit.

Proximô igitur diê cum côpiâs êdûxisset, locum idôneum dêlêgit et hostîs ad pûgnam êvocâvit. Amâzonês quoque côpiâs suâs ex castrîs êdûxêrunt et nôn mâgnô intervâllô ab Hercule aciem înstrûxêrunt.

34. THE BATTLE

Palûs erat nôn mâgna inter duo exercitûs; neutrî tamen initium trânseundî facere volêbant. Tandem Herculês sîgnum dedit, et ubi palûdem trânsiit, proelium commîsit.

Amâzonês impetum virôrum fortissimê sustinuêrunt, et contrâ opîniônem omnium tantam virtûtem praestitêrunt ut multôs eôrum occîderint, multôs etiam in fugam coniêcerint. Virî enim novô genere pûgnae perturbâbantur nec mâgnam virtûtem praestâbant. Herculês autem cum haec vidêret, dê suîs fortûnîs dêspêrâre coepit. Mîlitês igitur vehementer cohortâtus est ut prîstinae virtûtis memoriam retinêrent neu tantum dêdecus admitterent, hostiumque impetum fortiter sustinêrent; quibus verbîs animôs omnium ita êrêxit ut multî etiam quî vulneribus cônfectî essent proelium sine morâ redintegrârent.

35. THE DEFEAT OF THE AMAZONS

Diû et âcriter pûgnâtum est; tandem tamen ad sôlis occâsum tanta commûtâtiô rêrum facta est ut mulierês terga verterent et fugâ salûtem peterent. Multae autem vulneribus dêfessae dum fugiunt captae sunt, in quô numerô ipsa erat Hippolytê. Herculês summam clêmentiam praestitit, et postquam balteum accêpit, lîbertâtem omnibus captîvîs dedit. Tum vêrô sociôs ad mare redûxit, et quod nôn multum aestâtis supererat, in Graeciam proficîscî mâtûrâvit. Nâvem igitur cônscendit, et tempestâtem idôneam nactus statim solvit; antequam tamen in Graeciam pervênit, ad urbem Trôiam nâvem appellere cônstituit, frûmentum enim quod sêcum habêbat iam dêficere coeperat.

36. LAOMEDON AND THE SEA-MONSTER

Lâomedôn quîdam illô tempore rêgnum Trôiae obtinêbat. Ad hunc Neptûnus et Apollô annô superiôre vênerant, et cum Trôia nôndum moenia habêret, ad hôc opus auxilium obtulerant. Postquam tamen hôrum auxiliô moenia cônfecta sunt, nôlêbat Lâomedôn praemium quod prôposuerat persolvere.

Neptûnus igitur et Apollô ob hanc causam îrâtî mônstrum quoddam mîsêrunt speciê horribilî, quod cottîdiê ê marî veniêbat et homines pecudêsque vorâbat. Trôiânî autem timôre perterritî in urbe continêbantur, et pecora omnia ex agrîs intrâ mûrôs compulerant. Lâomedôn hîs rêbus commôtus ôrâculum cônsuluit, ac deus eî praecêpit ut filiam Hêsionem mônstrô obiceret.

37. THE RESCUE OF HESIONE

Lâomedôn, cum hôc respônsum renûntiâtum esset, mâgnum dolôrem percêpit; sed tamen, ut cîvîs suôs tantô perîculô lîberâret, ôrâculô pârêre cônstituit et diem sacrificiô dîxit. Sed sîve câsû sîve cônsiliô deôrum Herculês tempore opportûnissimô Trôiam attigit; ipsô enim temporis punctô quô puella catênîs vincta ad lîtus dêdûcêbâtur ille nâvem appulit. Herculês ê nâvî êgressus dê rêbus quae gerêbantur certior factus est; tum îrâ commôtus ad rêgem sê contulit et auxilium suum obtulit. Cum rêx libenter eî concessisset ut, sî posset, puellam lîberâret, Herculês mônstrum interfêcit; et puellam, quae iam omnem spem salûtis dêposuerat, incolumem ad patrem redûxit. Lâomedôn mâgnô cum gaudiô fîliam suam accêpit, et Herculî prô tantô beneficiô meritam grâtiam rettulit.

38. TENTH LABOR: THE OXEN OF GERYON

Tum vêrô missus est Herculês ad însulam Erythîam, ut bovês Gêryonis arcesseret. Rês erat summae difficultâtis, quod bovês â quôdam Eurytiône et â cane bicipite custôdiêbantur. Ipse autem Gêryôn speciem horribilem praebêbat; tria enim corpora inter sê coniûncta habêbat. Herculês tamen etsî intellegêbat quantum perîculum esset, negôtium suscêpit; ac postquam per multâs terrâs iter fêcit, ad eam partem Libyae pervênit quae Eurôpae proxima est. Ibi in utrôque lîtore fretî quod Eurôpam â Libyâ dîvidit columnâs cônstituit, quae posteâ Herculis Columnae appellâbantur.

39. THE GOLDEN SHIP

Dum hîc morâtur, Herculês mâgnum incommodum ex calôre sôlis accipiêbat; tandem igitur îrâ commôtus arcum suum intendit et sôlem sagittîs petiit. Sôl tamen audâciam virî tantum admîrâtus est ut lintrem auream eî dederit. Herculês hôc dônum libentissimê accêpit, nûllam enim nâvem in hîs regiônibus invenîre potuerat. Tum lintrem dêdûxit, et ventum nactus idôneum post breve tempus ad însulam pervênit. Ubi ex incolîs côgnôvit quô in locô bovês essent, in eam partem statim profectus est et â rêge Gêryone postulâvit ut bovês sibi trâderentur. Cum tamen ille hôc facere nôllet, Herculês et rêgem ipsum et Eurytiônem, quî erat ingentî mâgnitûdine corporis, interfêcit.

40. A MIRACULOUS HAIL-STORM

Tum Herculês bovês per Hispâniam et Liguriam compellere cônstituit; postquam igitur omnia parâta sunt, bovês ex însulâ ad continentem trânsportâvit. Ligurês autem, gêns bellicôsissima, dum ille per fînîs eôrum iter facit, mâgnâs côpiâs coêgêrunt atque eum longius prôgredî prohibêbant. Herculês mâgnam difficultâtem habêbat, barbarî enim in locîs superiôribus cônstiterant et saxa têlaque in eum coniciêbant. Ille quidem paene omnem spem salûtis dêposuerat, sed tempore opportûnissimô Iuppiter imbrem lapidum ingentium ê caelô dêmîsit. Hî tantâ vî cecidêrunt ut mâgnum numerum Ligurum occîderint; ipse tamen Herculês (ut in tâlibus rêbus accidere cônsuêvit) nihil incommodî cêpit.

41. THE PASSAGE OF THE ALPS

Postquam Ligurês hôc modô superâtî sunt, Herculês quam celerrimê prôgressus est et post paucôs diês ad Alpîs pervênit. Necesse erat hâs trânsîre, ut in Îtaliam bovês ageret; rês tamen summae erat difficultâtis. Hî enim montês, quî ûlteriôrem â citeriôre Galliâ dîvidunt, nive perennî sunt têctî; quam ob causam neque frûmentum neque pâbulum in hîs regiônibus invenîrî potest. Herculês igitur antequam ascendere coepit, mâgnam côpiam frûmentî et pâbulî comparâvit et hôc commeâtû bovês onerâvit. Postquam in hîs rêbus trîs diês cônsûmpserat, quartô diê profectus est, et contrâ omnium opîniônem bovês incolumîs in Îtaliam trâdûxit.

42. CACUS STEALS THE OXEN

Brevî tempore ad flûmen Tiberim vênit. Tum tamen nûlla erat urbs in eô locô, Rôma enim nôndum condita erat. Herculês itinere fessus cônstituit ibi paucôs diês morârî, ut sê ex labôribus recreâret. Haud procul â valle ubi bovês pâscêbantur spêlunca erat, in quâ Câcus, horribile mônstrum, tum habitâbat. Hîc speciem terribilem praebêbat, nôn modo quod ingentî mâgnitûdine corporis erat, sed quod îgnem ex ôre exspîrâbat. Câcus autem dê adventû Herculis fâmam accêperat; noctû igitur vênit, et dum Herculês dormit, quattuor pulcherrimôrum boum abripuit. Hôs caudîs in spêluncam trâxit, nê Herculês ê vestîgiîs côgnôscere posset quô in locô cêlâtî essent.

43. HERCULES DISCOVERS THE THEFT

Posterô diê simul atque ê somnô excitâtus est, Herculês fûrtum animadvertit et bovês âmissôs omnibus locîs quaerêbat. Hôs tamen nûsquam reperîre poterat, nôn modo quod locî nâtûram îgnôrâbat, sed quod vestîgiîs falsîs dêceptus est. Tandem cum mâgnam partem diêî frûstrâ cônsûmpsisset, cum reliquîs bôbus prôgredî cônstituit. At dum proficîscî parat, ûnus ê bôbus quôs sêcum habuit mûgîre coepit. Subitô iî quî in spêluncâ inclûsî erant mûgîtum reddidêrunt, et hôc modô Herculem certiôrem fêcêrunt quô in locô cêlâtî essent. Ille vehementer îrâtus ad spêluncam quam celerrimê sê contulit, ut praedam reciperet. At Câcus saxum ingêns ita dêiêcerat ut aditus spêluncae omnînô obstruerêtur.

44. HERCULES AND CACUS

Herculês cum nûllum alium introitum reperîre posset, hôc saxum âmovêre cônâtus est, sed propter êius mâgnitûdinem rês erat difficillima. Diû frûstrâ labôrâbat neque quicquam efficere poterat; tandem tamen mâgnô cônâtû saxum âmôvit et spêluncam patefêcit. Ibi âmissôs bovês mâgnô cum gaudiô cônspêxit; sed Câcum ipsum vix cernere potuit, quod spêlunca replêta erat fûmô quem ille môre suô êvomêbat. Herculês inûsitâtâ speciê turbâtus breve tempus haesitâbat; mox tamen in spêluncam inrûpit et collum mônstrî bracchiîs complexus est. Ille etsî multum repûgnâvit, nûllô modô sê lîberâre potuit, et cum nûlla facultâs respîrandî darêtur, mox exanimâtus est.

CONTINUE... More Hercules!