Genesis. Ioseph et Fratres Eius (II).
non se poterat ultra cohibere
Ioseph
multis coram adstantibus
unde praecepit
ut egrederentur cuncti foras
et nullus interesset alienus
agnitioni mutuae
elevavitque vocem
cum fletu
quam audierunt Aegyptii
omnisque domus Pharaonis
et dixit fratribus suis
ego sum Ioseph
adhuc pater meus vivit
nec poterant respondere
fratres
nimio timore perterriti
ad quos ille clementer
accedite
inquit
ad me
et cum accessissent prope
ego sum
ait
Ioseph
frater vester
quem vendidistis in Aegypto
nolite pavere
nec vobis
durum esse
videatur
quod vendidistis me
in his regionibus
pro salute enim vestra
misit me Deus
ante vos in Aegyptum
biennium est
quod fames esse coepit
in terra
et adhuc quinque anni restant
quibus nec arari poterit
nec meti
praemisitque me Deus
ut reservemini super terram
et escas ad vivendum
habere possitis
non vestro consilio
sed Dei huc voluntate
missus sum
qui fecit me
quasi patrem Pharaonis
et dominum universae domus eius
ac principem in omni terra Aegypti
festinate
et ascendite ad patrem meum
et dicetis ei
haec mandat
filius tuus Ioseph
Deus
me fecit dominum
universae terrae Aegypti
descende ad me
ne moreris
et habita in terra Gessen
erisque iuxta me
tu et filii tui
et filii filiorum tuorum
oves tuae et armenta tua
et universa
quae possides
ibique te pascam
adhuc enim
quinque anni residui sunt famis
ne et tu pereas
et domus tua
et omnia
quae possides
en
oculi vestri
et oculi fratris mei Beniamin
vident
quod os meum
loquatur ad vos
nuntiate patri meo
universam gloriam meam
et cuncta
quae vidistis in Aegypto
festinate
et adducite eum ad me
cumque amplexatus
recidisset
in collum Beniamin fratris sui
flevit
illo quoque flente similiter
super collum eius
osculatusque est Ioseph
omnes fratres suos
et ploravit super singulos
post quae
ausi sunt
loqui ad eum
auditumque est
et celebri sermone vulgatum
in aula regis
venerunt fratres Ioseph
et gavisus est Pharao
atque omnis familia eius