<< Home Page | Walter Index

Aesop's Fables: Walter of England

Fable 12. De mure urbano et rustico.

Perry 352

Rusticus urbanum mus murem suscipit ede;
Commodat et mensam, mensaque mente minor:
In mensa tenui satis est immensa voluntas,
Nobilitat viles frons generosa dapes.
Facto fine cibis urbanum rusticus audit;
Urbani socius tendit in urbis opes.
Ecce penum subeunt, inseruit amicus amico,
Invigilat mense, fercula mensa gerit.
Emendat conditque cibos clementia vultus,
Convivam satiat plus dape frontis honor.
Ecce sere clavis immurmurat, hostia latrant;
Ambo timent, fugiunt ambo, nec ambo latent.
Hic latet, hic latebras cursu mendicat inepto,
Assuitur muro reptile muris onus.
Blanda, penu clauso, parcit fortuna timori;
Ille tamen febrit, teste tremore timet.
Exit qui latuit, timidum sic lenit amicum:
Gaude, carpe cibos, hec sapit esca favum.
Fatur qui timuit: latet hoc in melle venenum,
Fellitumque metu non puto dulce bonum;
Quam timor obnubit, non est sincera voluptas;
Non est sollicito dulcis in ore favus.
Rodere malo fabam quam cura perpete rodi,
Degenerare cibos cura diurna facit.
His opibus gaude, qui gaudes turbine mentis,
Pauperiem ditet pax opulenta mihi.
Hec bona solus habe, que sunt tibi dulcia soli,
Det pretium dapibus vita quieta meis.
Finit verba, redit. Preponit tuta timendis,
Et quia summa timet, tutius ima petit.
Pauperies, si leta venit, tutissima res est.
Tristior immensas pauperat usus opes.